Miesiąc: grudzień 2020
Schubert & Salzer Control Systems GmbH
Odprowadzenie ścieków Qww
Odpływ ścieków Q ww zgodnie z DIN EN 12056-2 jest określany z sumy wartości przyłącza (DU), z uwzględnieniem jednoczesności, gdzie K jest wartością orientacyjną dla wskaźnika odpływu . Zależy to od rodzaju budynku i wynika z częstotliwości użytkowania obiektów odwadniających.
Q ww – odprowadzanie ścieków
K – wskaźnik rozładowania
DU – podłączone obciążenie
Q tot – całkowity odpływ ścieków
Q s – ciągłe wyładowanie (bez redukcji dla jednoczesności)
Z sumy DU można obliczyć zrzut ścieków Q ww przy użyciu powyższego wzoru, biorąc pod uwagę odpowiedni wskaźnik zrzutu K. Jeżeli ustalony zrzut ścieków Q ww jest mniejszy niż największa wartość przyłącza pojedynczego obiektu odwadniającego, decydująca jest ta ostatnia (wartość graniczna).
Q ww – odprowadzanie ścieków
K – wskaźnik rozładowania
DU – podłączone obciążenie
Q tot – całkowity odpływ ścieków
Q s – ciągłe wyładowanie (bez redukcji dla jednoczesności)
Z sumy DU można obliczyć zrzut ścieków Q ww przy użyciu powyższego wzoru, biorąc pod uwagę odpowiedni wskaźnik zrzutu K. Jeżeli ustalony zrzut ścieków Q ww jest mniejszy niż największa wartość przyłącza pojedynczego obiektu odwadniającego, decydująca jest ta ostatnia (wartość graniczna). Odpływ wody deszczowej QR
r 5/2 Pięciominutowy deszcz, którego statystycznie należy się spodziewać raz na 2 lata r 5/100 Pięciominutowy deszcz, którego statystycznie należy się spodziewać raz na 100 lat
Jako przykłady podano wartości dla wielu niemieckich miast w normie DIN 1986-100. Wartości różnią się od r 5/2 = 200 do 250 l / (s ha) lub r 5/100 = 800 l / (s ha) [1 ha = 10000 m²]. Informacje o zdarzeniach deszczowych można uzyskać od lokalnych władz lub alternatywnie od Niemieckiej Służby Pogodowej. Wartości odniesienia podano w DIN EN 1986-100 Załącznik A. W przypadku braku wartości należy przyjąć r T (n) = 200 l / (s ha). Ze względów ekonomicznych i w celu zapewnienia zdolności do samooczyszczania systemy przewodów i związane z nimi elementy systemu kanalizacji deszczowej należy zwymiarować pod kątem średniej wielkości opadów. Obliczony deszcz mieści się w zakresie normy DIN 1986-100 jako wyidealizowane zdarzenie deszczowe (deszcz blokowy) o stałym natężeniu deszczu przez 5 minut. Jednoroczność (T n ), która ma być stosowana w każdym przypadku dla przypadku projektowego, jest określona przez zadanie. Zdarzeń deszczu powyżej obliczonego deszczu (r 5/2 ) należy się spodziewać zgodnie z planem.
Pompowane medium w technologii ściekowej
Przy wymiarowaniu należy zwrócić uwagę na zastosowanie agregatów w wykonaniu przeciwwybuchowym do tłoczenia ścieków zawierających fekalia z włazów podłączonych do publicznej sieci kanalizacyjnej.
Zobacz też na przykład UVV 54.
§2 Sieć kanalizacyjna, jej punkty dostępu, studnie, szyby i odpływy deszczowe oraz punkty zbiorcze i wentylacyjne w sieci rurociągów ciśnieniowych są w całości uważane za potencjalnie wybuchowe …
lub wytyczne ochrony przeciwwybuchowej (Ex-RL) zrzeszenia ubezpieczycieli od odpowiedzialności pracodawców (GUV 19.8) Wydanie 06.96, zbiór przykładów, numer seryjny 7.3.1.1.
Ale są też inne przepisy, które trzeba wziąć pod uwagę. Bardziej szczegółowe informacje dotyczące konkretnego przypadku można uzyskać od stowarzyszenia branżowego, organu nadzoru handlowego, TÜV lub urzędu budowlanego.
Prędkość – prawa powinowactwa
Obowiązują następujące zasady:
1. Prawo modelowe
2. Prawo modelowe
3. Prawo modelowe
Q – natężenie przepływu
H – głowica dostarczająca
P – pobór mocy
n – prędkość
Wskaźniki odnoszą się do odpowiedniej prędkości.
Prawa powinowactwa odnoszą się dokładnie do przepływów beztarciowych, nieściśliwych. W przypadku zastosowań technicznych należy je traktować jako rozwiązanie przybliżone.
Ogólnie rzecz biorąc, te prawa powinowactwa są niezależne od tego, jak zmiana prędkości jest technicznie realizowana. Tradycyjnie dla małych i średnich pomp wprowadzano stopniową zmianę prędkości poprzez zmianę uzwojeń. W międzyczasie zostały one w dużej mierze zastąpione przez przetwornice częstotliwości.
Wolnoobrotowe napędy elektryczne są bardzo drogie w przypadku większych pomp odśrodkowych, dlatego w takich przypadkach stosuje się przekładnie redukcyjne.
Silniki spalinowe są również wykorzystywane do użytku mobilnego. Mają one również zmienną prędkość w określonym zakresie.
2. Prawo modelowe
3. Prawo modelowe
Q – natężenie przepływu
H – głowica dostarczająca
P – pobór mocy
n – prędkość
Wskaźniki odnoszą się do odpowiedniej prędkości.
Prawa powinowactwa odnoszą się dokładnie do przepływów beztarciowych, nieściśliwych. W przypadku zastosowań technicznych należy je traktować jako rozwiązanie przybliżone.
Ogólnie rzecz biorąc, te prawa powinowactwa są niezależne od tego, jak zmiana prędkości jest technicznie realizowana. Tradycyjnie dla małych i średnich pomp wprowadzano stopniową zmianę prędkości poprzez zmianę uzwojeń. W międzyczasie zostały one w dużej mierze zastąpione przez przetwornice częstotliwości.
Wolnoobrotowe napędy elektryczne są bardzo drogie w przypadku większych pomp odśrodkowych, dlatego w takich przypadkach stosuje się przekładnie redukcyjne.
Silniki spalinowe są również wykorzystywane do użytku mobilnego. Mają one również zmienną prędkość w określonym zakresie. Krzywa pompy
Krzywa krzywej pompy jest zakrzywiona i opada na wykresie od lewej do prawej wraz ze wzrostem natężenia przepływu. Nachylenie krzywej charakterystycznej zależy od konstrukcji pompy, aw szczególności od konstrukcji wirnika.
Cechą charakterystyczną krzywej pompy jest wzajemna zależność natężenia przepływu i wysokości podnoszenia.
Każda zmiana głowicy podającej zawsze powoduje zmianę natężenia przepływu.
Duże natężenie przepływu – & gt; niska głowa
Małe natężenie przepływu – & gt; duża głowa
Chociaż tylko zainstalowany system rurociągów, ze względu na opór własny, dyktuje, jaki przepływ jest przenoszony przy danej wydajności pompy, dana pompa może zawsze przyjąć tylko jeden punkt pracy na swojej charakterystyce. Ten punkt pracy stanowi punkt przecięcia krzywej pompy z odpowiednią krzywą sieci rurociągów.
Oprócz charakterystyki Q-H, w pompach odśrodkowych często można znaleźć następujące krzywe charakterystyczne:
Oprócz charakterystyki Q-H, w pompach odśrodkowych często można znaleźć następujące krzywe charakterystyczne:
- wydajność
- Moc na wale P 2 (Q)
- Pobór mocy P 1 (Q) (często z zatapialnymi pompami silnikowymi i pompami mokrymi)
- wydajność
- Sprawność hydrauliczna η hydr (Q)
- Sprawność ogólna η tot (Q) (często z zatapialnymi pompami silnikowymi i pompami z mokrym wirnikiem)
- NPSH wymagane NPSH wymagane (Q)
- Prędkość n (Q)
Mapa pompy
Charakterystyki poszczególnych pomp różnią się dokładnie jednym parametrem, takim jak
- Średnica wirnika
- Prędkość
- Kąt śmigła
- Liczba kroków
Konwersja krzywej charakterystycznej dla różnych mediów
Wraz ze wzrostem lepkości wzrasta jednak wpływ liczby REYNOLDS, tak że w praktyce przyjmuje się, że przy lepkości kinematycznej około 20 mm²/s to przybliżenie jest niewystarczające. Aby temu zaradzić, opracowano empiryczne metody konwersji zarejestrowanych charakterystyk na media o średniej i wysokiej lepkości, co w praktycznym zastosowaniu w starszych wersjach oznacza złożoną ocenę wykresów, ale w obecnych wersjach zostały przygotowane przy użyciu odpowiednich zestawów formuł.
Najbardziej rozpowszechnioną na świecie jest procedura z Instytutu Hydrauliki (USA), która została znormalizowana jako ANSI/HI 9.6.7 i ISO/TR 17766.
W praktyce konwersja odbywa się obecnie w większości za pomocą programów komputerowych, takich jak Spaix PumpSelector. Skomputeryzowana implementacja tego procesu umożliwia konwersję krzywych charakterystycznych, dzięki czemu użytkownik musi tylko zdefiniować pożądane dane do przenoszenia i nośnik przenoszenia. We wszystkich znanych metodach punkt konstrukcyjny pompy odgrywa szczególną rolę w przeliczaniu krzywych charakterystycznych.
Dla ważności procedury można określić następujące warunki:
- Pompy odśrodkowe z wirnikami zamkniętymi lub półotwartymi
- Lepkość kinematyczna w zakresie od 1 do 3000 mm²/s
- Natężenie przepływu w najlepszym punkcie pracy od 3 do 410 m³/h
- Głowa na krok od 6 do 130 m
- Produkcja w normalnych warunkach roboczych
- Transport płynów NEWTON
Konwersja krzywej charakterystycznej podczas obracania wirnika
Poniższe zasady mają zastosowanie w przybliżeniu:
Q = natężenie przepływu
H = wysokość podnoszenia
D = średnica wirnika
r = indeks dla zredukowanej średnicy wirnika
t = indeks dla średnicy koła odniesienia
Na podstawie tej zależności można z grubsza wyznaczyć krzywą gazu H (Q).
Bardziej precyzyjne obliczenia wymagają jednak uwzględnienia map charakterystyk, w których do każdej krzywej charakterystycznej przypisana jest średnica wirnika. Nowy przebieg charakterystyki wyznaczany jest przez interpolację konwersji z charakterystyk sąsiednich. Aby w pełni wykorzystać wydajność procesu, zaleca się zapisanie mapy wirnika z co najmniej trzema krzywymi charakterystycznymi. Jeżeli istnieje duża różnica kalibracji pomiędzy najmniejszą i największą średnicą wirnika, wymagane są niektóre (2..4) charakterystyki pośrednie.
Alternatywna metoda obliczania jest opisana w ISO 9906. Wymagana jest tutaj znajomość średniej średnicy wirnika na krawędzi natarcia D 1 . Zgodnie z normą ta procedura obowiązuje przez
D 1 = Średnia średnica na krawędzi natarcia wirnika
W przypadku pomp o numerze typu K ≤ 1,0 i maksymalnej redukcji średnicy wirnika 3% sprawność można uznać za stałą.
Q = natężenie przepływu
H = wysokość podnoszenia
D = średnica wirnika
r = indeks dla zredukowanej średnicy wirnika
t = indeks dla średnicy koła odniesienia
Na podstawie tej zależności można z grubsza wyznaczyć krzywą gazu H (Q).
Bardziej precyzyjne obliczenia wymagają jednak uwzględnienia map charakterystyk, w których do każdej krzywej charakterystycznej przypisana jest średnica wirnika. Nowy przebieg charakterystyki wyznaczany jest przez interpolację konwersji z charakterystyk sąsiednich. Aby w pełni wykorzystać wydajność procesu, zaleca się zapisanie mapy wirnika z co najmniej trzema krzywymi charakterystycznymi. Jeżeli istnieje duża różnica kalibracji pomiędzy najmniejszą i największą średnicą wirnika, wymagane są niektóre (2..4) charakterystyki pośrednie.
Alternatywna metoda obliczania jest opisana w ISO 9906. Wymagana jest tutaj znajomość średniej średnicy wirnika na krawędzi natarcia D 1 . Zgodnie z normą ta procedura obowiązuje przez
-
- Redukcja średnicy do maks. 5%
- Numer typu K ≤ 1,5
- niezmieniona geometria ostrza (kąt wyjścia, stożek itp.) po obrocie
D 1 = Średnia średnica na krawędzi natarcia wirnika
W przypadku pomp o numerze typu K ≤ 1,0 i maksymalnej redukcji średnicy wirnika 3% sprawność można uznać za stałą.