Konwersja krzywej charakterystycznej dla różnych mediów
Wraz ze wzrostem lepkości wzrasta jednak wpływ liczby REYNOLDS, tak że w praktyce przyjmuje się, że przy lepkości kinematycznej około 20 mm²/s to przybliżenie jest niewystarczające. Aby temu zaradzić, opracowano empiryczne metody konwersji zarejestrowanych charakterystyk na media o średniej i wysokiej lepkości, co w praktycznym zastosowaniu w starszych wersjach oznacza złożoną ocenę wykresów, ale w obecnych wersjach zostały przygotowane przy użyciu odpowiednich zestawów formuł.
Najbardziej rozpowszechnioną na świecie jest procedura z Instytutu Hydrauliki (USA), która została znormalizowana jako ANSI/HI 9.6.7 i ISO/TR 17766.
W praktyce konwersja odbywa się obecnie w większości za pomocą programów komputerowych, takich jak Spaix PumpSelector. Skomputeryzowana implementacja tego procesu umożliwia konwersję krzywych charakterystycznych, dzięki czemu użytkownik musi tylko zdefiniować pożądane dane do przenoszenia i nośnik przenoszenia. We wszystkich znanych metodach punkt konstrukcyjny pompy odgrywa szczególną rolę w przeliczaniu krzywych charakterystycznych.
Dla ważności procedury można określić następujące warunki:
- Pompy odśrodkowe z wirnikami zamkniętymi lub półotwartymi
- Lepkość kinematyczna w zakresie od 1 do 3000 mm²/s
- Natężenie przepływu w najlepszym punkcie pracy od 3 do 410 m³/h
- Głowa na krok od 6 do 130 m
- Produkcja w normalnych warunkach roboczych
- Transport płynów NEWTON
