Konwersja krzywej charakterystycznej podczas obracania wirnika
Poniższe zasady mają zastosowanie w przybliżeniu:
Q = natężenie przepływu
H = wysokość podnoszenia
D = średnica wirnika
r = indeks dla zredukowanej średnicy wirnika
t = indeks dla średnicy koła odniesienia
Na podstawie tej zależności można z grubsza wyznaczyć krzywą gazu H (Q).
Bardziej precyzyjne obliczenia wymagają jednak uwzględnienia map charakterystyk, w których do każdej krzywej charakterystycznej przypisana jest średnica wirnika. Nowy przebieg charakterystyki wyznaczany jest przez interpolację konwersji z charakterystyk sąsiednich. Aby w pełni wykorzystać wydajność procesu, zaleca się zapisanie mapy wirnika z co najmniej trzema krzywymi charakterystycznymi. Jeżeli istnieje duża różnica kalibracji pomiędzy najmniejszą i największą średnicą wirnika, wymagane są niektóre (2..4) charakterystyki pośrednie.
Alternatywna metoda obliczania jest opisana w ISO 9906. Wymagana jest tutaj znajomość średniej średnicy wirnika na krawędzi natarcia D 1 . Zgodnie z normą ta procedura obowiązuje przez
- Redukcja średnicy do maks. 5%
- Numer typu K ≤ 1,5
- niezmieniona geometria ostrza (kąt wyjścia, stożek itp.) po obrocie
D 1 = Średnia średnica na krawędzi natarcia wirnika
W przypadku pomp o numerze typu K ≤ 1,0 i maksymalnej redukcji średnicy wirnika 3% sprawność można uznać za stałą.
