Konwersja krzywej charakterystycznej podczas obracania wirnika

Poniższe zasady mają zastosowanie w przybliżeniu: Q = natężenie przepływu H = wysokość podnoszenia D = średnica wirnika r = indeks dla zredukowanej średnicy wirnika t = indeks dla średnicy koła odniesienia Na podstawie tej zależności można z grubsza wyznaczyć krzywą gazu H (Q). Bardziej precyzyjne obliczenia wymagają jednak uwzględnienia map charakterystyk, w których do każdej krzywej charakterystycznej przypisana jest średnica wirnika. Nowy przebieg charakterystyki wyznaczany jest przez interpolację konwersji z charakterystyk sąsiednich. Aby w pełni wykorzystać wydajność procesu, zaleca się zapisanie mapy wirnika z co najmniej trzema krzywymi charakterystycznymi. Jeżeli istnieje duża różnica kalibracji pomiędzy najmniejszą i największą średnicą wirnika, wymagane są niektóre (2..4) charakterystyki pośrednie. Alternatywna metoda obliczania jest opisana w ISO 9906. Wymagana jest tutaj znajomość średniej średnicy wirnika na krawędzi natarcia D 1 . Zgodnie z normą ta procedura obowiązuje przez
    • Redukcja średnicy do maks. 5%
    • Numer typu K ≤ 1,5
    • niezmieniona geometria ostrza (kąt wyjścia, stożek itp.) po obrocie
D 1 = Średnia średnica na krawędzi natarcia wirnika W przypadku pomp o numerze typu K ≤ 1,0 i maksymalnej redukcji średnicy wirnika 3% sprawność można uznać za stałą.

Najlepsza prędkość przepływu

Ten punkt jest również nazywany punktem projektowym (BEP = punkt najlepszej wydajności) pompy. Położenie punktu zmienia się wraz ze zmianą parametrów hydraulicznych pompy, takich jak średnica wirnika lub prędkość lub lepkość pompowanego medium. Celem optymalnego doboru pompy jest to, aby pompa pracowała w punkcie projektowym tak, aby osiągnąć maksymalną sprawność.