Krzywa pompy

Krzywa krzywej pompy jest zakrzywiona i opada na wykresie od lewej do prawej wraz ze wzrostem natężenia przepływu. Nachylenie krzywej charakterystycznej zależy od konstrukcji pompy, aw szczególności od konstrukcji wirnika. Cechą charakterystyczną krzywej pompy jest wzajemna zależność natężenia przepływu i wysokości podnoszenia. Każda zmiana głowicy podającej zawsze powoduje zmianę natężenia przepływu. Duże natężenie przepływu – & gt; niska głowa Małe natężenie przepływu – & gt; duża głowa Chociaż tylko zainstalowany system rurociągów, ze względu na opór własny, dyktuje, jaki przepływ jest przenoszony przy danej wydajności pompy, dana pompa może zawsze przyjąć tylko jeden punkt pracy na swojej charakterystyce. Ten punkt pracy stanowi punkt przecięcia krzywej pompy z odpowiednią krzywą sieci rurociągów. Oprócz charakterystyki Q-H, w pompach odśrodkowych często można znaleźć następujące krzywe charakterystyczne:
  • wydajność
    • Moc na wale P 2 (Q)
    • Pobór mocy P 1 (Q) (często z zatapialnymi pompami silnikowymi i pompami mokrymi)
  • wydajność
    • Sprawność hydrauliczna η hydr (Q)
    • Sprawność ogólna η tot (Q) (często z zatapialnymi pompami silnikowymi i pompami z mokrym wirnikiem)
  • NPSH wymagane NPSH wymagane (Q)
  • Prędkość n (Q)
& nbsp;

Moc na wale

Wymagana moc na wale pompy jest podana jako krzywa charakterystyczna w zależności od natężenia przepływu. Charakterystyka zmienia się, gdy prędkość pompy zmienia się zgodnie z prawami powinowactwa. Moc pompy na wale jest wprost proporcjonalna do gęstości pompowanego medium. W przypadku mediów o dużej lepkości moc na wale zależy również od lepkości. W zależności od zastosowania i wielkości pompy napęd jest zaprojektowany tak, aby moc silnika była większa lub równa
  • moc na wale w punkcie pracy lub
  • maksymalna moc charakterystyki,
każdy plus dopłata za bezpieczeństwo w wysokości co najmniej 5%. Wymagany margines bezpieczeństwa zależy od wymaganej mocy silnika. Podczas gdy dopłata za bezpieczeństwo jest zmniejszona do 5% w przypadku większych silników, dopłaty w wysokości ponad 20% są stosowane w przypadku mniejszych mocy. Ponadto znamionową moc silnika dla silników standardowych należy jeszcze przeliczyć na warunki otoczenia. P 2 jest używany jako symbol mocy na wale.

Zapotrzebowanie mocy pompy

Zapotrzebowanie na moc lub pobór mocy pompy jest zatem również pokazane na wykresie, takim jak hydrauliczna wydajność pompy.
  • Pokazano zależność mocy napędu pompy od natężenia przepływu.
  • W przypadku wielu typów pomp maksymalne zapotrzebowanie mocy pompy osiągane jest również przy maksymalnym natężeniu przepływu.
Silnik napędowy pompy jest przystosowany do tego punktu, jeśli pompa pracuje na całej charakterystyce. Mniejsze pompy (np. pompy obiegowe ogrzewania) są zwykle wyposażone w silniki umożliwiające pracę na całej charakterystyce. Zmniejsza to liczbę typów, a w rezultacie zapewnia prostsze przechowywanie części zamiennych. W przypadku większych pomp zazwyczaj oferowanych jest kilka opcji silnika, aby można było wybrać odpowiedni napęd w zależności od warunków pracy. Jeśli obliczony punkt pracy pompy wynosi np. B. w przedniej części krzywej charakterystycznej można wybrać mniejszy silnik napędowy zgodnie z powiązanym zapotrzebowaniem na moc. W takim przypadku jednak istnieje ryzyko przeciążenia silnika, jeśli rzeczywisty punkt pracy jest przy wyższym natężeniu przepływu niż obliczono (charakterystyka sieci rurociągów jest bardziej płaska). Ponieważ w praktyce zawsze należy oczekiwać przesunięcia punktu pracy, silnik napędowy pompy pracującej na sucho powinien być o ok. 5 – 20% większy niż wymaga tego zapotrzebowanie na moc. Przy obliczaniu kosztów eksploatacji pompy należy dokonać podstawowego rozróżnienia pomiędzy zapotrzebowaniem mocy mechanicznej pompy P2 [kW] (moc na wale lub moc sprzęgła) a poborem mocy elektrycznej silnika napędowego P1 [kW]. Te ostatnie informacje są podstawą do kalkulacji kosztów operacyjnych. Jeśli określono tylko zapotrzebowanie na moc P2, można je przeliczyć na pobór mocy P1 dzieląc go przez sprawność silnika. Pobór mocy elektrycznej P1 [kW] określa się, gdy pompa i silnik napędowy tworzą jedną hermetyczną jednostkę, jak ma to miejsce w przypadku tzw. pomp pracujących na mokro. W takim przypadku powszechną praktyką jest nawet wskazywanie obu wartości P1 i P2 na tabliczce znamionowej pompy. Wymagana moc na wale P2 [kW] jest podana dla jednostek, w których pompa i silnik są sprzężone poprzez sprzęgło lub sztywne połączenie na wale, tj. dla pomp pracujących na sucho. Jest to konieczne w przypadku tych konstrukcji pomp, ponieważ do pompy dołączone są najróżniejsze konstrukcje silników – od silników standardowych IEC po silniki specjalne – o różnym poborze mocy i poziomach wydajności.