υγρό του ΝΕΥΤΟΝ

Το υγρό που πρόκειται να αντληθεί (αντλητικό μέσο) έχει θεμελιώδη επίδραση στην επιλογή και τη διαμόρφωση μιας αντλίας.

Τα χαρακτηριστικά της αντλίας καταγράφονται συνήθως για το νερό. Τα χαρακτηριστικά της κεφαλής παροχής H (Q) και η απόδοση η (Q) ισχύουν περίπου για όλα τα υγρά NEWTON, ενώ η ισχύς του άξονα είναι ανάλογη με την πυκνότητα του αντλούμενου μέσου.

Στη φυγόκεντρη αντλία, το υγρό κινείται από φυγόκεντρες δυνάμεις που προκαλούνται από την περιστροφή της πτερωτής στο περίβλημα του σπειροειδούς.

Το ιξώδες (επίσης σκληρότητα) είναι κατανοητό ότι είναι μια υλική ιδιότητα που προκαλείται από μοριακές αλληλεπιδράσεις, μέσω των οποίων η αλλαγή στο σχήμα (παραμόρφωση) αντιμετωπίζεται από εσωτερική τριβή.

Τα υγρά μεσαίου έως υψηλού ιξώδους και τα πολυφασικά συστήματα με μεγάλη αναλογία της σωματιδιακής φάσης μπορούν να έχουν συμπεριφορά ροής μη ΝΕΟΥΤΟΝ.

Η πίεση ατμών (ονομάζεται επίσης πίεση κορεσμού) είναι η απόλυτη πίεση που δέχεται ο ατμός μιας ουσίας σε ισορροπία με την υγρή ή στερεά φάση της, οπότε στην τεχνολογία των φυγοκεντρικών αντλιών μόνο η μετάβαση μεταξύ αέριας και υγρής φάσης είναι σημαντική.