Μεταφέρουν το υγρό μέσω ενός τροχού σε σχήμα αστεριού σε ένα κανάλι δίπλα στην πτερωτή. Αυτό επιτυγχάνει ύψη παράδοσης που είναι 5 έως 15 φορές υψηλότερα από τα ακτινικά γρανάζια.
Οι αντλίες είναι αυτόματου αναρρόφησης. Χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στη μεταφορά μιγμάτων υγρού-αερίου (μερική μεταφορά αερίου) και στην περίπτωση ειδικών απαιτήσεων αναρρόφησης.
Η απόδοση είναι συγκριτικά χαμηλή. Επομένως, το εύρος ισχύος φτάνει μόνο μέχρι περίπου 4 kW.
Λόγω των στενών κενών, γενικά δεν είναι κατάλληλα για άντληση υγρών με λειαντικά εξαρτήματα.
Η ροή κατευθύνεται έτσι από την έξοδο της προηγούμενης πτερωτής στην είσοδο της επόμενης. Όσον αφορά τη σχεδίαση, η φυγόκεντρη αντλία υψηλής πίεσης σχεδιάζεται συχνά ως αντλία διατομής.
Με την ίδια κατασκευή, η πίεση παροχής (κεφαλή παράδοσης) αυξάνεται αναλογικά με τον αριθμό των πτερωτών με τον ίδιο ρυθμό παροχής. Εάν αγνοηθούν οι πρόσθετες απώλειες λόγω της εκτροπής ροής στην είσοδο και την έξοδο, η υδραυλική απόδοση είναι ανεξάρτητη από τον αριθμό των σταδίων. Αυτό σημαίνει ότι τα χαρακτηριστικά των πολυβάθμιων φυγόκεντρων αντλιών μπορούν να μετατραπούν σε μια καλή προσέγγιση ως εξής:
H n (Q) = n / m H m (Q)
P 2, n (Q) = n / m P 2, m ( Q)
η hydr, n (Q) = η hydr, m (Q)
NPSH n (Q) = NPSH m (Q)
n, m – αριθμός πτερωτών
Q – ρυθμός ροής
H – κεφαλή παράδοσης
P2 – ισχύς άξονα
η – αποτελεσματικότητα
